Chłodzenia wieżowe

Chłodzenie wieżowe

— schemat pracy stosowany w chłodzeniach tzw. konstrukcji wieżowej. W takich modelach wentylator jest instalowany prostopadle do podłoża stykającego się z procesorem, dzięki czemu przepływ powietrza porusza się równolegle do płyty głównej. Zapewnia to maksymalną wydajność: ciepłe powietrze nie wraca do procesora i innych elementów układu, lecz jest rozpraszane w obudowie (i prawie natychmiast wychodzi na zewnątrz, jeśli komputer ma przynajmniej jeden wentylator obudowy).

Główną wadą tego wariantu jest wysoka wysokość konstrukcji, która może utrudnić jej umieszczenie w niektórych obudowach. Jednak w większości przypadków ten szczegół nie jest zasadniczy – zwłaszcza jeśli chodzi o potężny układ chłodzenia przeznaczony do zaawansowanego systemu z wydajnym, „gorącym” procesorem. Tak więc to właśnie rozpraszanie boczne jest obecnie najpopularniejszym wariantem - zwłaszcza w chłodzeniach o maksymalnym TDP 150 W i wyższym (choć słabsze modele często używają tego układu).