Liczba przewodnia
Liczba przewodnia jest główną cechą opisującą moc impulsu świetlnego lampy błyskowej. Jest on opisywany jako maksymalna odległość (w metrach), przy której, przy ISO 100 i przysłonie obiektywu f/1 (przysłona 1), lampa błyskowa jest w stanie oświetlić „przeciętny” obiekt wystarczająco dla normalnej ekspozycji; Mówiąc najprościej - w jakiej odległości od lampy błyskowej możliwe będzie prawidłowe sfotografowanie sceny przy określonym ISO i przysłonie.
Istnieją formuły, według których znając liczbę przewodnią, można wywnioskować praktyczną odległość fotografowania dla każdej określonej wartości czułości i przysłony. Najprostszy wzór na obliczenie odległości przy ISO 100 wygląda następująco: S = N / f, gdzie S to odległość, N to liczba przewodnia, a f to wartość przysłony. Na przykład dla liczby przewodniej 56 i obiektywu f/2,8 odległość ta będzie wynosić 56/2,8 = 20 m. Zwiększenie lub zmniejszenie czułości odpowiednio 2 razy zwiększa lub zmniejsza wskazaną odległość o około 1,4 razy. Jeśli chcesz jak najdokładniej obliczyć odległość, skorzystaj z bardziej szczegółowych wzorów, które można znaleźć w specjalistycznych źródłach.
Oddzielnie należy zauważyć, że liczby przewodnie błysków są z reguły wskazywane przez producentów dla określonych ogniskowych obiektywów. Wynika to z faktu, że im krótsza ogniskowa i odpowiednio szerszy kąt widzenia, tym więcej światła potrzeba do oświetlenia sceny i tym mocniejszy powinien być impuls błysku (przy tej samej odległości). Dl...atego przy wyborze według liczby przewodniej warto zwrócić uwagę na ogniskową podaną przez producenta i wybrać model z rezerwą chodu - zwłaszcza, że liczby przewodnie są często przepisywane dla obiektywów o dość „dalekim zasięgu” (z ogniskowej około 80-100 mm w ekwiwalencie 35 mm).
Czas trwania błysku
Czas trwania błysku światła, wytworzonego przez lampę błyskową. Wskaźnik ten może wynosić od tysięcznych do stu tysięcznych sekundy; jest zwykle wyrażany jako liczba ułamkowa z jedynką w liczniku, na przykład 1/880 s. Ludzkie oko nie dostrzega różnicy, ale w niektórych trybach fotografowania może stać się ona krytyczna. Na przykład, aby uchwycić szybko poruszające się sceny (takie jak rozpryskująca się woda, latające owady lub ruch części mechanizmu), należy wybierać lampę błyskową o najkrótszym możliwym czasie trwania błysku — w przeciwnym razie obraz może być rozmazany.
Najdłuższy czas trwania błysku we współczesnych lampach błyskowych wynosi około 1/800 s; minimalna wartość może wynosić 1/30 000 s, a nawet mniej.
Temperatura barwowa
Temperatura barwowa światła emitowanego przez urządzenie. Klasyczne lampy impulsowe w większości mają standardową temperaturę barwową 5500 - 5600 K, więc parametr ten zwykle nie jest podawany dla takich lamp. Ale źródła światła w aparacie (patrz „Typ”) mogą się znacznie różnić w tym wskaźniku, zostaną one omówione.
Temperatura barwowa charakteryzuje ogólną barwę światła wytwarzanego przez urządzenie. Jednocześnie ciekawy niuans polega na tym, że niskie wartości odpowiadają kolorom postrzeganym przez osobę jako ciepłe; a wraz ze wzrostem temperatury barwowej odcień przesuwa się coraz bardziej w kierunku zimniejszych kolorów. Na przykład dla żarówki o mocy 60 W, której światło ma wyraźny żółtawy kolor, parametr ten wynosi około 2700 K, a dla świetlówki, która wytwarza światło „dzienne” o niebieskawym odcieniu, wynosi około 7000 K.
Ogólnie rzecz biorąc, temperatura barwowa oświetlenia jest jednym z najważniejszych parametrów podczas fotografowania: określa balans kolorów obrazu „widzianego” przez aparat. W ustawieniach aparatu wskaźnik ten nazywa się „balansem bieli”. Można go wyznaczyć automatycznie, jednak dla jak najbardziej wiernego odwzorowania barw nadal pożądane jest ustawianie jego wartości według znanej temperatury barwowej oświetlenia.
W szczególności w przypadku źródeł światła na kamerze temperatura barwowa może być stała lub regulowana. W modelach nieregulowanych wartość tego parametru jest taka sama jak w większości lamp błyskowych - 55...00 K, co w przybliżeniu odpowiada neutralnej bieli. Regulacja zapewnia możliwość przynajmniej obniżenia temperatury barwowej – zwykle do 3200 K, co z grubsza odpowiada ciepłemu białemu światłu. Ponadto sporadycznie pojawiają się modele, w których maksymalna temperatura barwowa przekracza 5500 K, osiągając 6000 K, a nawet więcej.
Możliwość zmiany temperatury barwowej może przydać się nie tylko przy fotografowaniu jako takim, ale także przy „dopasowaniu” lampy do innych źródeł światła. Faktem jest, że jeśli kilka jednocześnie używanych źródeł światła ma różne temperatury barwowe, odwzorowanie kolorów na kręconej scenie będzie zawodne – do tego stopnia, że monochromatyczny obiekt oświetlony różnymi lampami z różnych stron może wyglądać jak dwukolorowy. Jednym ze sposobów uniknięcia tego jest ustawienie temperatury barwowej światła w aparacie na temperaturę otoczenia. Warto jednak tutaj zauważyć, że metody regulacji odcienia i dokładność takiej regulacji mogą się różnić. Najbardziej zaawansowaną opcją jest zastosowanie dwóch zestawów diod LED o ciepłej i zimnej poświacie; zmieniając stosunek jasności między tymi zestawami, możesz zmienić ogólną temperaturę kolorów - i to dość płynnie i dokładnie. Innym sposobem jest zastosowanie kolorowych dyfuzorów (patrz niżej), ale tutaj regulacja odbywa się krokowo, ze stałymi wartościami (z dyfuzorem i bez dyfuzora). Niektóre urządzenia łączą obie te metody.
